ÇOCUKLUK İŞTE
Olan şeylerle o kadar meşgul ve o kadar mutluyduk ki,
Olmayanların hiç farkında değildik,
Ayağımızdaki naylon ayakkabıların ayağımızı üşütmesinin farkında değildik mesela,
Biz çatılardan sarkan buzları koparıp yemekle meşguldük,
Kış ortasında ciğerimiz yanmış gibi,
Çocukluk işte,
Oyuncaklarımızı kendimiz yapardık,
Çamurdan evler,
Kırpıntıdan bebekler,
Hayal gücümüz o kadar geniştiki kendimizin İçine girebileceğimiz büyüklükte evleri yapmaya çalışırdık
Yakalayabilirsek keçileri sağıp paslı teneke de süt kaynatırdık
yoğurt mayalayacaktık kendimizce,
Biz böyle evcilik oynardık,
Barbie bebekleri çok sonra tanıdık,
Büyümüşk artık ,
Barbie bebekle hiç oynayamadık,
İyikide oynayamadık,
Kuşlar gibi dallarda Dolanırdık,
Özgürlükle karnımızı doyurduk,
Yalın ayak olmak kimin umurunda,
Nasıl olsa hiçbirinin ayakkabısı yok,
İmrenecek kimsede yok,
SUNA DOLGUN
05-12-2020
Kayıt Tarihi : 5.12.2020 22:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)