Çocukluk İşte Şiiri - Mesut Berk

Çocukluk İşte!

Neredeyim ben, bu yol da nereye gidiyor?
Çocukluğuma çıkar mı acaba!
Koştuğum kırlara.
Şu çalılıklar hiç de yabancı gelmiyor!
Beni bağrına basar, ele vermezdi saklambaçta.
Bilyelerim vardı nasıl anlatsam ki!
Her biri bir başka dünya.
Şimdi şu paslı salıncak,
Göğe çıkarabilir mi ki beni?
Uçurtmamın en sevdiği diyarlara!
Her şey ne güzeldi oysa çocukken,
Şimdiyse ibaret yalnızca bir hayalden!
Yine de çocuktu bir yanım ve sen,
Sen girince birden hayatıma,
Uçurtmam saçlarına takıldı nasıl olduysa!
Göz bebeklerin bilyelerimle yer değiştirdiğinde anladım!
Çocukça bir duygu değildi bu,
Büyümüştüm…
Ama yine de seninle çocuk olmak vardı şimdi!
Seninle kırlarda el ele koşup,
Seninle çocuk kalabilmek!