Çocukluk işte Şiiri - Muammer Yalçın

Biz aşkı tanırken ilkokul beşte
O ne biçim aşktı çocukluk işte
Her dersin bitimi eve dönüşte
Elelden elele tutuşmaz mıydık

Sen bir sıradaydın ben bir sırada
Fakat bir kaç çocuk vardı arada
Öğretmene çaktırmadan orada
Sıradan sıraya bakışmaz mıydık?

Okula taşırken yakmaya tezek
Utanır demezdik beraber gezek
Yalanmış meğerse gerçekten uzak
Hayallerimizde öpüşmez miydik?

Bitmeseydi keşke bizim coşkumuz
Yıkılmazdı böylegönül köşkümü
Noglur büyüseydi küçük aşkımız
Bizde arkasından yetişmez miydik?

Kimse girip aramızı bozmadı
İnan bu yalçınım sana kızmadı
Bizi yazmadıysa Allah yazmadı
Yazsaydı ikimiz yakışmazmıydık