Çocukluk Hikâyemden Şiiri - Emine Şenlik ...

Kışım ortasında lapa lapa kar yağarken
Kalktım yatağımdan bir gün çok erken
Pencereden baktım ki yerler sanki bir deniz
Ne kadar duygulandım, bir bilebilseniz
Baktım, bizim yaşlı eğri ağaçta
Bir kuş acıyla ötüyor, galiba muhtaçda
Beni kimse görmeden, atladım pencereden
Bir de fırtına vardı, kulaklarımı delen
Ağaca yaklaşmıştım, kuşa doğru bakarak
O ise inliyordu kanadını çırparak
Küçük kuş söyle, ne oldu sana böyle
Kimler incitti seni, ne olur bana söyle
Bakıyor... Sanki birşeyler söylüyordu
Dilinden anlıyordum, ama o bilmiyordu
El uzattım alayım diye, hafifçe kımıldandı
Dost eli olduğunu çok çabuk anladı
Elime aldım onu, kanatları donmuştu
Zannederim yuvadan, yârinden kovulmuştu
Ağlamaya başladım, çok acı çekiyordu
Yuvasız koyanlara beddua ediyordu
Birden elimde gördüm koyu bir kan lekesi
Aniden yavrucuk kesivermişti sesi
Anlayamadım onu kim yaraladı
Can yakmakla bilmem ki, o eller ne anladı?