Ben bin dokuz yüz kırk üçte yeşile bürünmüş Bünyan’da doğdum
Emekliye emekliye, düşe kalka yedi yaşımı buldum
Ayağıma dikenler bata bata tarlalarda yürüdüm
Soğuk sularla ekmeğimi yiyip yüzümü yudum
Üstü toprak, tavanı isli ağaçlı evimde büyüdüm
Üstümde yorgan altımda halı kırpığı yatağımda uyudum
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta