Canlanınca anılar güz akşamlarında
Bir gariplik çöker üstüme, içim burulur
Annemin sesi yankılanır kulaklarımda
Babam girer düşüme, kalbim huzuru bulur
Küçücük evimizde ne de basit yaşardık
Siyah beyaz televizyonla eğlenirdik, coşardık
Arabamız olmasa da vefamız çoktu
Her bayramda büyüklere el öpmeye koşardık
Kuzine sobamızı dün gibi hatırlarım
Kimi sabahlar tüttürerek zorla yaktığım
Sonra bilyeli arabam, bisikletim ve sapanım
Kuşlara acıyıp da hiç kullanmadığım
Aynı elbiseleri senelerce giysek de
Nasıl da mutluyduk çocukluk günlerimizde
Bazen elektriksiz, bazen susuz kalsak da
Büyüklerimizin varlığı yeterdi sevinmemize
Şimdi hayal oldu o en güzel çağımız
Biz büyüdük ve yıkıldı sırçadan sarayımız
Keşke yine olsaydı başımızda annemiz, babamız
Dönebilseydik o günlere, yaşasaydı tüm kayıplarımız
06/11/2019, Kocaeli
Kayıt Tarihi : 6.11.2019 23:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!