Çocukluk Günü Şiiri - Eyup Şahan

Çocukluk Günü

Ne gül diyen oldu, ne halden anlar,
İçimden gülmedim çocukluk günü.
Bağrına basarda okşar analar,
Okşanır olmadım çocukluk günü.

Yolun tozlarında oyunlar yaptım,
Susadıkça hemen pınara koptum
Ata yanağını rüyada öptüm,
Şefkati bulmadım çocukluk günü.

Çocukken kendimi buldum tarlada,
Böcekler ısırdı beni salada.
Bir değnek gezdirdim bazen zulada,
Zorluktan yılmadım çocukluk günü.

Çok sapanlar attım dutun dalına,
Yazılanlar buymuş benim alına,
Bir garipçe geldim gençlik yılına,
Hevesim almadım çocukluk günü.

Uzandım yetiştim gençlik çağına,
Bilemeden bağlandım gönül bağına.
Bir yıldırım düştü can ocağına
Hiç mutlu olmadım çocukluk günü.

İşte o gün bu gün gurbet gezerim,
Bazen içlenirde candan bezerim.
Eyüp’ün ömrünü böyle ezerim,
Sevgiyi bilmedim çocukluk günü.

Eyüp Şahan
Ankara 18.9.2011