Çocukluk Günleri Şiiri - İsmet Can

Ah o özlemle anılan çocukluk günleri
Biliyorum ki; asla gelmeyecek geri
Hayalini kurmakla yetineceğiz, her daim
Onu da zaman alıp götürdü; kaldı yeli

İp bağlayarak çekerdik; karpuz kabuğunu
Misketle nişan alır, vururduk gazoz kapağını
Yüzümüz, gözümüz tozlara bulanırdı da
Silmek aklımıza gelmezdi; gözümüzün çapağını

Kış günleri okul çıkışı, kayardık; çanta üstlerinde
Yazın tırmanır, cambazlık yapardık; ağaç tepelerinde
Kanat çırpan leyleklerden, kardeş isterdik de
Acele ederdik; çabucak büyüme hevesinde

Sapanlarımız cebimizde, tanırdı; kuşlar bizi
Ortaktık camcı amcayla, severdi hepimizi
Suçlu edasıyla eve gelirdik; babamızın karşısına da
Tembihlerini kulak ardı edip, kurardık dengemizi

Elma bahçeleri bize aitti; sahibi gelip kovana kadar
Parkın salıncaklarına asılırdık; ipleri kopana kadar
Ne uslanmaz çocuklukmuş, yaşadıklarımız da
Koştururdu bekçiler bizi, orman yoluna sapana kadar

Çocuk olarak kalma şansımız olsaydı; keşke yine
Şımarıklık adına ortalığı katsaydı; tekrar birbirine
Hayatın ilk yıllarına sıkıştırılmış, özlemlerimiz de
Büyüyünce ulaşmak isteniyor, güzelliğinin her birine