Çocukluk Aşkım Şiiri - Zeynep Eroğlu

Dün seni düşündüm çocukluk ve ilk aşkım
Seni andıkça düşündükçe koptu figanlarım
Nasılda özlemişim seni, titredi damarlarım
Sıcacık bakışlarını gülüşlerini unutamadım

Beni canından bile çok sevdiğini söylerdin
Okul çıkışı köşe başında tebessüm ederdin
Elime verirken mektupları nasıl da titrerdin
Sanki suçluymuş gibi başını önüne eğerdin

Kapımızın önünden geçerken ıslık çalardın
Aşkın simgesi kırmızı gülü kapıya bırakırdın
Kimse görmeden gülü alır öper koklardım
Gülleri kitaplarımın arasında hep saklardım

Aşk kaç yaşında başlar ben onu bilemedim
Tek bildiğim ilk aşkım ve ilk sevdiğim sendin
Bekle, elim ekmek tutunca evleneceğiz derdin
Ama kader oyun oynadı bize yıkıldı hayallerin

Yolum düştü gurbete sana veda edemeden
Kader ayırdı senden, boynum büküldü birden
Sanki zalim felek hıncını kopardı ikimizden
Ayrıldım hem senden, hem memleketimden

Oysa ne güzel hayaller kurardık sen öğretmen
Ben bembeyaz kiyafetlerle deniz subayı derken
O hayallerim de olmadı ekmek peşine düşerken
15 yaşında devlet memurluğuna başladım erken

Senden ayrılışım beni üzmüştü ve de kahretmişti
Meğer bu gönlüm seni delicesine çok sevmişti
Ama çaresizlikler içinde kalıpta, unutmaya çalıştı
Başaramadı bu gönül, seni unutmayı başaramadı
Zeynep Eroğlu 12 01 2010

Not.Yaşı kimlikte büyüktür