Çocukluk Aşkı Şiiri - İsmet Öztürk Ankara

Kimim ben diye soracak oldum
Şöyle geçmişe,maziye daldım
Kendimi dünyada çok yalnız buldum
Çocukluk aşkı dedi unuttu beni

Yıllarca peşinden koştum,bilmem boşa mı?
Onunla benimsemiştim,sevmeyi,yaşamı
Bıraktı gitti beni,bir sonbahar akşamı
Çocukluk aşkı dedi unuttu beni

İhanet eden o,hep affeden benim
Başıboş aşkımızı terk etmeyen de benim
Hep kaybeden bilmem ki neden benim
Çocukluk aşkı dedi unuttu beni.

Duyunca mahvoldum ayrılık haberini
O an elime geçirsem boğardım kaderimi
Yıllarca süren aşkın mükafatı bu muydu?
Çocukluk aşkı dedi unuttu beni

Sevgiydi,aşktı dilimden düşmeyen kelime
Kimler sarılacak bilmem,şimdi nazlı gülüme
Bu ızdırap götürecek beni bir gün ölüme
Çocukluk aşkı dedi unuttu beni.