Çocukluk Arkadaşıma Şiiri - Serkan Ökçe

Küçükken düşerdin canın yanardı
Ben de atardım kendimi yere
Sonra uzanır gökte kuşları sayardık
Sen en güzel kuşu bulmaya çalışırdın
O sıra, sen kuşlara bakarken
Ben sana seyrederdim
Sen tüm kuşlardan daha güzeldin

Umurumda olmazdı, yaram berem
Tuttururdun mu bir meyve
Çıkar kopartırdım onu ağaçtan
Tırmanır gelirdin ufacık ellerinle peşimden
Fazla yakmadı canımı hiçbir şey
Düştü düşecek,
Bir damla kadar dolmuş gözlerinden

Biz çocuktuk,
Sen dua eder gibi açardın ellerini
Ben papatyalar doldururdum avuçlarına
Başak tarlasında saklambaç oynardık
Hatırlıyorum,
O gün her yöne koşmuştum
Boynumdan büyüktü başaklar
En çok,
En çok o zaman seni kaybetmekten korkmuştum

Her kar yağışında
Gözlerin çağla yeşili olurdu
Güldüğünde yanaklarına,
Uzaklardan gelip bir kelebek konardı
Üşüyen ellerini ısıtırdım
Yanakların hep kıp kırmızı olurdu

Kardan adam yapardık,
Üşümesin diye de
Kömürden düğmelerle önünü iliklerdik
Sen çok sevinirdin, çok!
Hiçbir zaman bilmedin
Sana hiç fark ettirmedim
Ben tüm zamanlarda
Sevgilerimi hep sana biriktirdim