Öperim,
Gözlerinden çocuk.
Annen gibi!
Gönüllerde sevdaları
Bitirmeye değil, çocuk,
Annen müşfikliğinde...
Öperim çocuk, öperim.
Verdim beceriksizliğimi sana!
Berbat ettim her şeyi,
Kır dök, tamir et, kur kendince,
Usta da, çırak ta dizaynda sensin.
Ananın kurgusu gibi çocuk,
Ananın keyfince!
Bir el attı çocuk, karıştırır içi.
Koskoca dünya oldu oyun alanı.
Dünya kendinden iğrendi.
İçi dışına çıktı!
Şimdi dünya da, günah ta;
Ananın gadabetinde!
Öperim çocuk, öperim;
Ellerinden!
Yol mu şaştı, töre mi?
Şaşırttın çocuk, şaşırttın!
Duygularımda çocukça,
Ananın görmezliği gibi.
20.01.2007
Bayram KayaKayıt Tarihi : 30.4.2007 10:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukların bu değirmende öğütülmemesini öğütleyen çok güzel bir şiir.
Yürekten kutluyorum, saygılarımla...
TÜM YORUMLAR (10)