Gözlerimi ilk açtığımda,bizim evde iki dil konuşulurdu.Büyük ağabeyim 1940'lı yllarda köyden yayan iki saat uzaklıkta olan kasabada ki okula gidermiş.Daha sonra 1945 yılında Malatya / Akçadağ Köy Enstitüsü'nde okuyormuş.
*
İki ortanca ağabeyim anlatılanlara göre,ilk defa 1949'da köyümüzün Sayrik Mezresi'nde açılan ilk okula başlamışlar. Nasah Ağabeyim 11 yaşındaymış 1.ci sınıfa başlarken,Pibah Ağabeyim 9 yaşındaymış.
Ben annemle So be (Zazaca) konuşur,ağabeylerimden Türkçe öğrenirdim.
Köy çocukları içinde tek Türkçe bilen bendim.1952 yılında köy çocuklarıyla gidiklere gittik.Genellikle hepimiz aynı yılın değişik aylarında doğan,yani yaşıt kız ve oğlan çocuklarıydık.Ben 4-5 yaşındaydım.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta