Çocukluk Anılarım
Ben gözlerimi ilk açtığımda,bizim evde iki dil konuşulurdu.Büyük ağabeyim 1940'lı yllarda köyden yayan iki saat uzaklıkta olan kasabadaki okula gidermiş.Daha sonra 1945 yılında Malatya / Akçadağ Köy Enstitüsü'nde okuyormuş.
İki ortanca ağabeyim anlatılanlara göre,ilk defa 1949'da köyümüzün Sayrik Mezresi'nde açılan ilk okula başlamışlar. 2. nolu ağabeyim 11 yaşındaymış 1.ci sınıfa başlarken...Ben annemle So be (Zazaca) konuşur,ağabeylerimden Türkçe öğrenirdim.
Köy çocukları içinde tek Türkçe bilen bendim.1952 yılında köy çocuklarıyla gidiklere gitmişiz.Genellikle hepimiz aynı yılın değişik aylarında doğan,yani yaşıt kız çocuklarıydık.Ben 4 yaşındaydım.Birden karşıdaki tepeye bakınca,at üstünde bir adamın geldiğini farkettim.Bağırdım:-Kızlar bakın ATATÜRK geliyor.Atatürk'ü Alfabeden tanıyordum.Küçük ağabeyim okuyunca ben hep yanında olur,dinlerdim.Aksi şeytan,o gün annem bana ceza olarak önü yırtık bir entari giydirmişti.Adam geldi bize yakın bir yerde durdu,attan indi.
Bizi çağırdı:.
-Çocuklar gelin buraya,bugün Çocuk Bayramı'dır, size şeker vereyim.Atatürk bugünü çocuklara hediye olarak vermiş,dedi.Hiçkimse anlamadığı için teprenme olmadı.Ben çalıların arkasına saklanarak,kızlar bugün çocuk bayramıymış,gidin size şeker verecek,dedim.Herkes koşarak gitti,adam herkese sevgiyle bir avuç pembe-beyaz renkli şekerden verdi.Sonra bana dönerek:
-Kızım asıl sen gel,Atatürk Türkçe bilen çocukları çok severdi,saklanma gel,dedi.
Tamamını Oku
Düşünüyorumda Atatürk bize herşeyi veren dir,ne den bu nankörlük vardır?
Çocukluk anılarım beni geçmiş zamana götürüyor.Mutlu br ortamda yeniye kucak açan bir devri,modern zamanları tanıma zamanıydı.Okumaya aç bir nesil bulduğu kitapların çeşidine bakmadan,harıl harıl okuyorlardı.Allahım ne kalemdi,yaz yaz bıkmaz ve bitmez.Kara kalem ,silgi ve varsa basit bir açacak yetiyordu yazmaya...
güzel bir nostalji olmuş,alkış
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta