Çocukluk Aklım İşte Şiiri - Nihat İlikci ...

Uçak görünce,
Uçaaak uçaaak.
Babama selam söyle derdim.
Oysa ki;
Babam evde.
Koşardım uçakla yarış yapardım.
Çocukluk aklım işte.

Ayaklarımı yerlere vururdum.
Hüngür hüngür ağlar,
Tuttururdum şeker diye diye.
İsterdim bir kaç tane daha.
Vereceklerdi illa,
Hakkım sanki.
Çocukluk aklım işte.

Kağıttan kayıklar,
Bir leğen içinde yüzdürürdüm.
Düüüt, düüüt.
Geçilin yoldan, geliyor dandan.
Saklambaçda herkesi görürdüm.
Biip biip.
Çocukluk aklım işte.

Komşu kızı Hattuç’la,
Doktorculuk oynardık.
O hasta olurdu, ben doktor.
Tahta kurşun kalemde iğne.
Koluna batırınca iyileştirirdim de.
Çocukluk aşkım işte.

Boyacıı, boyacıı
Ayakkabını boyayım mı abiii.
Gıcır gıcır olmazsa para verme abiii.
Parayı da alınca beğenmezdim.
Parmaklarım, yüzüm kara boyalı.
Gülerdi arkadaşlarım.
Bir mahalleden diğer mahalleye kadar.
Kovalardım.
Bir tekme.
Çocukluk aklım işte.

Küçük bir tepsim.
Düşerdi simitlerim.
Tozlu tozlu satardım.
Çıtııır çıtııır.
Kimseler almazdı.
Ağlardım.
Çocukluk aklım işte.

Uzunca ipli topacım,
Oynardım, oynardım.
İçmezdim su, demezdim acım
Renkli renkli bilyelerim.
Vuruşturdum.
Hep utardım.
Çocukluk oyunum işte.

Her günümü hatırlarım.
Sanki o anı yaşarım.

12.02.2009
Saat: 22.53