Çocukluk Şiiri - Şirkan Hatay

Hangimiz zamanı geriye sarmazki hayalinde? !
Keşke çocuk kalsaydım demezki kendi içinde? !
Bilmezki insan orda ne darlık, ne de yokluk!
Ah sana tekrar kavuşabilseydik çocukluk!

Ne geçmişin hüznü var orda, ne gelecek tasası!
Yaşam toz pembedir her an hayatsa masalsı!
Umuttu bütün bir gelecek, halihazırsa mutluluk!
Ah bizi terk etmeseydin keşke çocukluk!

Anlıktı yaşam o sihirli zaman diliminde!
Oyun ve oyuncak vardı hep gündemimizde!
Ne seni unutabildik ne de sana doyduk!
Ah seni tekrar yaşayabilseydik be çocukluk!

Baba mı kızdı korunurduk dede sinesinde!
Anne mi bağırdı sığınırdık nene şefkatine!
Salınırdık ayaklarında, ninnisiyle uyurduk!
Ah senden uyanmasaydık nolordu çocukluk! ?

Meleksiydi hisler, beklenmezdi vermenin karşılığı!
Onun için hiç unutulmaz çocukluk arkadaşlığı!
Orda yaşanır hakiki paylaşım ve dostluk!
Ah son bir defa misafirin olalım çocukluk!

Her şey bizce şekillenip etrafımızda dönüyorken!
Seyredebildik ancak elimizden su gibi akıyorken!
Kendin gibi küçük ve kıssaymışsın bilmiyorduk!
Ah bari sen elimizden tutup bırakmasaydın çocukluk!