Son demlerindeyim çocukluğum
Büyümek istemiyorum
Gel gör ki bırakmıyor beni doğa ana
Bozuyor uvuzlarımı bir bir
Tek istediğim çocukluğumu yitirmemek
Ama başaramıyorum işte
Kaybolup uçuyor oda yiten hislerim gibi
Sonsuz boşlukta süzülüyorum
İçimdeki sesi duyamıyorum artık
Nefes alan yemek yiyen bir et yığını
Evet, bunca yıldan sonra tek kalan bu
Bir et yığını
Kayıt Tarihi : 2.8.2010 18:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!