Çocukluk Şiiri - Ahmet Güveli

Üç aylık, bir yaşında derken
büyümeye başlamışız
ya bir sokak arasında
top peşinde
ya bir bayırın tepesinde
bilyali üzerinde
gazoz kapağıyla oyunlar
oynardık
misketlerle fodik
kağıttan bir sıçan uçurtması ile
o bayır senin bu çayır benim
misali
mahalle maçı yapardık

boyumuza bakmadan
bin bir türlü maceraya atılırdık
korkusuzca
yaşımıza bakmadan

Kalandarda torba asardık
bir bir kapılara
Bu sana, bu bana, bu ona
bölüşürdük

Kar yağınca sokaklara
dökülürdük
biraz ürkek, biraz heyecanlı

her bulduğumuz dikdörtgeni
kale yapardık
abanırdık toplara
korkusuzca
ara sıra cama denk
gelirdi
kaç babam kaç
yakalayacak adam

İlkbahar gelince
meyve ağaçları yeşerince
verirdik kendimizi dağlara
ye yiyebildiğin kadar

sabah akşam
her zaman oynardık
hava kararmış göz gözü görmez
oyna saklambaç be babam oyna

Bazen demir para arardık
Tik-tak oynamak için
Cüz oynardık kare taşı
uygun hale getirerek

Artık büyüdük adam olduk
Ağırdan alıyoruz
Çocukluğumuzdaki ağabeylerimiz
gibi
Çocuklardan beklentimiz
Çocukluğumuzu bize yaşatmaları
Ama Kafes Usulü misali
kapanmışlar evlere
oynuyorlar
kare prizmalar içinde
macerayı, dostluğu, arkadaşlığı
arıyorlar
kare prizmalar içinde…

20:53
11.02.2009
Ahmet Güveli