Çocukluk Şiiri - Mine Aktaş Özkamalı

çocukluğumdan arta kaldı
bu içimdeki coşkular
çocukluğumda yaşadı
şimdi hatırlamakta bile
güçlük çektiğim o güzel duygular

yokluk ne güzel şeydi...
tadı ne güzeldi
anneme anneler gününde günlerce para biriktirerek aldığım
bir mücevher değerini taşıyan
sıradan şampuanı hediye etmek....
ve annemin o şampuanı
aylarca kullanmayışı,
yatak odasını bir biblo gibi süsleyişi

hele bayramlar....
günler öncesinde
beş metre kare halının üzerinde
“yaşasın bayram geliyor” diye
dört dönmelerim
dilimdeki mutluluk şarkıları....
yüreğimdeki büyüme umutları
Ne güzeldi sabah kahvelerindeki sohbetler
Sebahat hanım teyzenin en taze dedikoduları
Fatma hanım teyzenin oğlunun yaramazlıkları
Öyle merak ederdim ki
“sus kız çocuk var” diye neden dediklerini
kikir kikir neden güldüklerini
Ne kadar çok imrenirdim
Onların oldukları yaşlara
Gene de
Hiçbir zaman yalnız kalmadım
Gökyüzündeki güneş gibi
Onların yanında

Ne çok sevinirdim
Annemin cam kenarındaki menekşeleri açtığında

çocukluğumdan arta kaldı
bu içimdeki coşkular
çocukluğumda yaşadı
şimdi hatırlamakta bile
güçlük çektiğim o güzel duygular

çok zor sanırım artık
bu duyguları yaşayıp
geçmişe dönmek....

hala açıyor annemim cam kenarındaki menekşeleri
ama eskisi değil içimdeki sevinçleri
artık “sus kız çocuk var” demiyorlar
ben özlerken çocukluğumu
artık imrenmiyorum onların oldukları yaşlara
ben özlem duyarken çocukluğuma
onlar imreniyor bulunduğum yaşa...