Çocukluk Şiiri - Psigareşh Wolfruso

Çocukluğum... sabun köpüğü gibi bazen gözlerimi yakar bazende açık olan yaralarımı,
İnsan neden ilk acılarını hatırlar biliyor musun?
Mutludur çünki mutsuzluğu tatmamıştır,
Bu andan sonra yaşayacağı bütün duyguları karşılaştırarak öğrenir insan...
Her yüksek doz acı bir önceki anının yerini alcak..
Kafamda seni nereye koymam lazım ki orada kalacaksın...

Yoksa sende mi? önceki insanlar gibi ordan firar edeceksin,
Öncekiler dedim biliyorum üzüleceksin lakin üzülme.. onlar süre sınırlı misafirdi..
Zaman kaç kişiyi gönderdi ruhumdaki mezarlığa,
Silik mezar taşları ve tarihler...

Bunu okurken benim için bir sigara yak ama dikkat et dumanı gözlerini yakmasın,
Herşeyi unut bana dair.. bir anın bile kalmasın,
Ruhunda son bir hüzünle yankılansın...