Çocukluk Şiiri - Muhsin Ertuğrul Özer

At görürdü sokaklarımız.
Binemezdik.
Ne yapacağımızı bilmezdik.
Karmaşaya doğduk, beş kardeş.

Serin serin sokak başı.
Müsait bir koltuk ağlamaya.
Soğuk bir ayak parmağı.
Başlar yaş damlamaya.

İmam süpürürdü sokaklarımızı.
Köpeklerle selamlaşırdık.
Onların da kardeşleri vardı, benim de.
Yaşamak, yalnız onlara yakışık.

Burada ahilik analarımıza aittir.
Sevmek sevilmek zor.
Evimde yaşamak zor.
Bizlere sokaklar sahiptir.

Tanrı bilir can verir.
Bu çocuklar sokakta.
Tanrı bilir can verir.
Bu köpekler sokakta.