Çocukluk Şiiri - Furkan Küçükekinci

Vedalaşırken çocukluğumla gitme diyemedim.
Çöktüm yere tuttum omuzlarından.
Hafifçe gülümsedi. Olabildiğince latife, katabildiğince kadife bir sıcaklıkla.
Ona dedim ki, dik duracaksın!
Pes etmeyeceksin.
Lakin başından neler geçeceğini söylemedim.
O yaştayken inan ki ben kaldıramam gerçekleri
Ama ya öyle ya böyle yaşayacak.
O gözlerindeki masumluğu,
gülünce kısılan gözleri,
küçücük narin elleri
hiçbirinin kalıcı olmadığını şuan daha iyi anlıyorum. Çocukluğumu çok isterdim. Yaşadığım onca bedbahtlığa rağmen tekrar doğsun. ama o bunu ister mi, benim onu özlediğim gibi, arzuladığım gibi ister mi?…