Çocukluk Şiiri - Yunus Güngör

Mutlu olurken üç beş miskete
hep keşke çocuk kalsaydık
Ortak olmadan büyüklerin derdine
Dışarda hep oyun oynasaydık

Duygulardan yana örten içini
Beyazken o elbise daha yeni
Bak Büyüdükçe nasılda kirlendi
Masumluktan yana o bembeyaz rengi
Bozdu işte büyüdükçe hayatın pisliği

Keşke hiç büyümeseydim
Güzeldi hayat olmasa da çok seyim
Oyun top ve dometesli yarım ekmeğim
Mutluluk buydu işte daha ne isteyim

Ama büyüdüm hatta okudum
Halk diliyle koca adam oldum
Vardı bir hayat yoğunluğum
Girdim çıktım gördüm çeşit ortam
Rağbet görürken mesleğim okulum

Ama Büyüdükçe kendimi unuttum
Kaybolurken içimdeki çocukluğum
Kirlendi her yaşta ruhum
Bir daha olamadım artık değil yoktum
O çocuk yunus o çok temiz çok masum
.....yunus güngör....