Çocukluk Şiiri - Mihriban Saydam

Çocukluğumun bahçesinde dolaştım dün gece
Karanlığı yıldızlar aydınlatmıyordu sadece
Güzel bir anı saçıldı düşünceme gizlice
Çocukluğumu okudum ben hece hece

Sokaklarından geçtim tatlı telaşlarımın
Farkına vardım çorabımdan taşan parmaklarımın
Sevgiyle sardığım tüm dostluklarımın
Masalıyla uyudum bu gece çocukluğumun

Oyunlar oynardık sokak lambasının altında
Günlere sığamaz, geceleri konuşurduk balkonda
Koşuştururduk bazen de mahalle parkında
Ne güzel günlerdi değildik hiç farkında

Ağlamalar, gülmeler, ah çocukça küsmeler
Bir oyunu kazanıp birinde yenilmeler
Birimizin derdiyle üzülüp, sevinciyle sevinmeler
Masumca eğlenip, masumca delirmeler

Oyunlar üretirdik, oyunlar tüketirdik
Ayrı ayrı dünyaları birlikte keşfederdik
Çok kavga etsek de hemencecik birleşirdik
Arkadaştan öte birer kardeştik

Şimdi büyüklerin dünyasındaki oyunlar güzel değil
Dostluk desen, zaten dostluk değil
Ne eski neşe var, ne eski günler
Yaşamak istiyorum hani nerede dünler
MİHRİBAN SAYDAM