Büyümeye başladığın an
özlemeye başlarsın çocukluğunu
tebeşirlerle boydan boya boyadığımız
o sokakları
oynadığımız körebeler,yakar topları...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
tebrikler
gömdük çocukluğumuzu geçmişe
ardından özlem yağmurları yağdı
güneşe, suya rağmen yeşeremedik
bir şeyler eksikti
eksikti bir şeyler
çocukluğumuz...
çok güzel anlatmışsınız insan ne kadar büyüse yinede kendini çoçuk sanıyor
gönül kocamıyor derlerya doğru bir söz tebrk ederim ayşe hanım saygılar
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta