Çocukluk Şiiri - Ayşe Karabulut

Büyümeye başladığın an
özlemeye başlarsın çocukluğunu
tebeşirlerle boydan boya boyadığımız
o sokakları
oynadığımız körebeler,yakar topları...
şimdi doğallığını yitirdi zaman
içinde koşturduğumuz o sokaklar-
eski soskaklar değil
tüm müstakilliğini yitirdi
bir lojman griliğine boyandı-
çocuklumun en saf en temiz sokakları
anlamaya başladığın an
hayat orantlı bir şekil tatsızlaşıyor
kalabalıklar içinde yapayalnızsın
ne çelişik bir durum
varlık içinde yokluk...
gülümsemeyi unutmuş gözlerden,
kaçmak istersin
bu kaçış öyle bir kaçış değil
geriye dönülmez bir son
bitik bir hal
ve geçmişi düşününce
durmadan daralan
modern sokakların kasveti
yitirdik o günleri
bize ayrılan zamanı geçtik
gömdük çocukluğumuzu geçmişe
ardından özlem yağmurları yağdı
güneşe, suya rağmen yeşeremedik
bir şeyler eksikti
eksikti bir şeyler
çocukluğumuz...