Çocukluğunu Özlüyorum Şiiri - Nevzat Gürmen

bir gün annene gitsen diyorum
oturup beni konuşsan
eskiden konuştuğun gibi
çay içseniz birlikte
başbaşa kadın kadına
beni anlatsan ona
yüreğindeki beni
oturup konışsanız annenle
eski günlerdeki gibi

çocukluk odana girip otursan
-hala duruyor mu bilmiyorum-
oyuncak bebeklerle oynar mıydın
-bunu da bilmiyorum-
çalıştığın masa ya da kalemliğin
bir hatıra defterin var mıydı
beğendiğin şiirleri biriktirdiğin bir defter
kendinle yalnız kalmak gibi
geçmişi yaşamak yeniden

bir gün annene gitsen diyorum
genç kızlığını yaşasan yeniden
sana söylediklerimi düşünsen
yıllar önce yazdığım şiirleri okusan
gerçekten söyler misin
ne değişmiş bunca zamanda
yazdıklarım duruyor hala
annene bunları da anlatır mısın
benim için de anlatır mısın
ha bir de
seni doğurduğu için teşekkürlerimi
iletir misin annene

senin çocukluğunu özlüyorum
seni tanımadan önceki
ve seni tanıdığım günkü