Çocukluğun Issız Yollarında

aklım hayallerimde takılı
başparmağım hep ağzımda
anamdan soğan ekmek bekliyorum
sırtım kan,ter içinde yürüyorum

buraların adı tarla,toprak bide deprem diyorlar
sallanıp duruyorum
başımı eğiyorum
sonra Davut’un emziğini istiyor anam
onunla uyuyorum

sabah oluyor bizim sarıkız aklımıza düşüyor
bide bakıyoruz ki yok onu da toprak almış
amanın...
ben artık süt içemiycem.
Davut’da içemiycek Ayşe’de Fatma’da

26 - 3 - 2010