Çocukluğumuz İbrahim’in ateş içindeki gül bahçesi.
Ömrümüzün makyajsız demleri,mis kokan baharı.
Allah evinin bahçesi oyun parkımızdı.
Kızmazdı bize sonsuz merhametli.
Karıncayı bile incitmeden koşuştururduk kabristanda.
Hatırlardık Süleyman tahtının yerinde yeller estiğini.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta