Çocukluğumuzun kanatsız kuşlarıydı yolculuklar
Ana kucağında, yolculukların alfabesindeydik
Oyunun okulunda, büyümenin taze yolunda
Büyük evlerin, küçük çocuklarıydık
Rüzgarın ıslığıyla toplanırdık, deniz bahçemize
Flamenko gecelerine çökerdik, gitarın gölgesindeydik
Tren istasyonunda, kemiklerimizden iz
Merhametsiz karanlık içindeyim
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Devamını Oku
Ne zaman güneş doğacak bilmiyorum
Mavi denizlere mor dağlara karşı
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
Bildiğim bir şarki var onu söylüyorum
İçinde çocuk kelimesi geçen herşey beni çok etkilemiştir.Çok tadı tarifsiz bir şiir olmuş.Benim de bunu andıran bir şiirim vardı:'Bir Çocuk Olduğumu Sanırım Zaman Zaman...'Kaleminizi kutluyorum Saygılar
Çocukluğumuzun Kanatsız Kuşları
Çocukluğumuzun kanatsız kuşlarıydı yolculuklar
Ana kucağında, yolculukların alfabesindeydik
Oyunun okulunda, büyümenin taze yolunda
Büyük evlerin, küçük çocuklarıydık
Rüzgarın ıslığıyla toplanırdık, deniz bahçemize
Flamenko gecelerine çökerdik, gitarın gölgesindeydik
Tren istasyonunda, kemiklerimizden iz
Kenetlenmiştik, hayallerimizin tarifsiz peşindeydik
Ağaçlardan sarkan bulutlara, ayak ucundaydık
Yolların film şeridinde, köy kokulu kadınları arardık
Şalvarlarından topladıkları, çiçekleri sayardık
Aile babalarını mesailerinde bulurduk
Yürekleri ile bilekleri arasında gidip gelen
Bir tramvay şarkısını, birlikte okurduk
Ninem'in gurbet postasından dökülenlere bayılırdık
Yüreğinin motiflerinden, sandıklar yapardık
Çocukluğumuzun kanatsız kuşlarıydı yolculuklar.
Ahmet Uruk
bu şiir çocuk kalbime iyi geldi ..şair kaleminiz susmasın dileği ile tebrikler...
güzel bir şiir,güzel bir anlatım,başarılarının devamını dilerim.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta