Çocukluğumuzdan yoksun büyürken
Bir çocuk doğdu içimizde
Hiç büyümeyen.
Biz;
Adam olduk belki de
İçimizdeki gibi çocuk olamadık nedense.
Öyle bir çocuk ki
İçimizde büyüttüğümüz.
Sonradan varolan sevgilere
Hep varmışçasına sarılıveren
Ve hiç vazgeçmeyen
Umutsuz da olsa
Umudunu yitirmeyen bir çocuk.
Eylül 1999
Özgür’ün Ev Rize
Kayıt Tarihi : 30.3.2005 13:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!