Çocukluğumuzdan Şiiri - Necdet Uçan

Anadolu’nun küçücük
taşra kentinde geçti
çocukluğumuz
anlayacağınız
“varoştuk” sosyeteye göre
eski püskü
ahşap bir evimiz vardı
kirada oturuyorduk
beş kardeştik
birlikte okuduğumuz
iki de kuzen
tek odada soba yanar
sevgiyle ısınırdık
kış günü
havalar çok soğuktu
kar belde
rüzgar serde
kışın sularımız donar
burnumuzda sarkıtlar oluşurdu
elini yüzünü yıkamak
helaya gitmek cesaret işiydi
annem çalışmıyordu
küçük kardeşim hariç
okuyorduk hepimiz
oldukça mutluyduk
abim okulunu bitirip
yıllar önce
babamın çalıştığı
dağ başı bir köyde
baba mesleğine başlamıştı bile
muallim ordusuna katılarak
ablamın da eli kulağında ayni yolda
reklamlarla büyümedik biz
sokaklarda yoğrulduk
televizyonu ilk kez lisede gördük
haftanın belirli günlerinde
bölgesel paket yayınla
hevesli ve umutluyduk yarınlardan

Ocak 2016