Bizim mi tanrım bu ev, bu terkedilmiş izbe
Visale gün sayarken gönlümü yakan cezbe?
Küfür almış götürmüş derunlardan inancı,
Her insan bir hayalet, herkes birer yabancı.
Çocukken yaşadığım bu ev değilmiş meğer.
Benim karındaşlarım zulme boyun mu eğer.
Köyün ihtiyarları emekli oldum diye
Muaf tutar kendini girmez olur camiye.
Elif kadın tarlada bulgur bulgur terlerken
Erkekler lak lak eder kahve önünde erken.
Sakız olmuş dillerde anne ve zevce adı.
Anneler gömülmüştü, şimdi zevcemiz kaldı.
Yetiş Allahım yetiş ocağımız batıyor
Ölüm uykusudur bu, şimdi herkes yatıyor.
02.07.2007
Kayıt Tarihi : 14.8.2010 15:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!