Çocukluğumuz Ziyan Şiiri - Tek Tanesi

Siz anlayamazsınız bizi
Geceleri battaniyenin altında sessizce ağlayan çocuklardık
Elimizden tutup okula götürmedi kimse
Annelerimiz örmedi saçlarımızı
Düzeltmedi önlüğümüzü
Kapıdan çıkarken yemeğini eline verip
İyi dersler yavrum demedi kimse

Siz anlayamazsınız bizi
Kendimiz hazırladık her zaman yemeğimizi giysimizi
Kendimiz tuttuk yolumuzu
Ödevlerimize yardım edilmedi

Siz anlayamazsınız bizi
Dışarda oynayan arkadaşlarına camdan bakıp iç çeken bizdik
Sokakta oyun ne bilmezdik
Belki bu yüzdendi bizdeki sessizlik
İp atlamayı bile beceremezdik

Siz anlayamazsınız bizi
Çocukluğumuz çöp oldu
Gitti yıllar, ziyan oldu...
Neşeli hatıralarımız, mahalleden arkadaşımız yoktu...
Belki en iyisiydi
Hayali arkadaşlarla oynardık,
Kavga etmek, bozuşmak olmadı hiç

Siz anlayamazsınız bizi
Kalbi kırık çocuklardık biz
Çabuk büyüdük
Sessiz kaldık
Dışlandık
Bilmezdik bunları biz
Evde oturan çocuklardık
Küçük yetişkinlerdik
Hayat biraz zorladı

Ama
Siz anlayamazsınız bizi
E tabi,
Biz de sizi anlayamayız ki...