Çocukluğumuz Ağlıyor Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Ben şimdi Çöbülce'den geçiyorum
Kafasıtamyan'a uğramasam olmaz
Koyungobuzu beni bekliyor
Hatun Halam'a seslensem duymaz
Zaten Erol ile Şefik Bursa'da
Yüreği olsa da yazsa şairler
Çocukluğumuz ağlıyor dereler

Garip Şendere olmuş oda boş
Numunelik genç arasan oda yok
Kabadüz desen daha da vahim
Neyse buldum eşimin ayak izleri
Zaten kokusu hep burnumda
Yüreği olsa da yazsa şairler
Çocukluğumuz ağlıyor dereler

Tırmanma zamanı Pınarbaşı'na
Ağaçları solmuş pınar kurumuş
Avni Abim Özgür'üne yanıyor
Mehmet Abim Adem'ine ağlıyor
Şendere'den akan acı ağıtlar
Yüreği olsa da yazsa şairler
Çocukluğumuz ağlıyor dereler

Ah Kavaklıca'da Şeref uyanır
Kulağımda  bir ses Eşref bağırır
Hacı kızı yüreğime dayanır
Her yanını sarmış evlat acısı
Gizlenmez duyulur derin sancısı
Yüreği olsa da yazsa şairler
Çocukluğumuz ağlıyor dereler

Kirazalanı'nda Emiş Ayşesi
Kendisi yok açık hep penceresi
Bir efsane İmam'ın Ali Paşa
Eşi Fadime Teyzem benim ebemdi
Düzköy'de bulamam Ahmet Hocam'ı
Çoktan göç eyledi Sururi Hocam
Rahmetle anarım hepsini, Halil Hocam'ı
Nice uzun ömürler İsmet Hocam'a
O da yanar ortak olur acıma
Yüreği olsa da yazsa şairler
Çocukluğumuz ağlıyor dereler

Recebimle tanıdım ben ölümü
Asla unutamam ben hiç o günü
Özledim Recebim seni özledim
Bekliyor o beni cennetin gülü
Bir okul günüydü mevsimlerden yaz
Üstünde bir bayrak kırmızı beyaz
İsmet Hocam taktı bizi peşine
Helalleşmek için kardeşimizle
İsmülü ağlıyor Düzköy ağlıyor
Recep'in üstünde bayrak ağlıyor
Bu derin acıyı yaşamak güçdü
Recep'in sınıfı ilkokul üçtü
Dedilerki Recep ölmüş doktorda
Sıranın üstüne bir çiçek düştü
Öğrenciyle doldu harmanın başı
Harmanda yatıyor Recebin naaşı
Bayram Amcam'ı teselli ettiler
Fikriye Yengem'e sabır et dediler
Çocukluğumu alıp gitiler
Yüreği olsa da yazsa şairler
Çocukluğumuz ağlıyor dereler