Çocukluğumuz Şiiri - Hasan Okursoy

Anılarımızı üşütür
Zemheriden kalma bir poyraz
dal uçlarımızı yoklar az az

koca su da kalır yalnız
öykülerimiz düşer suya
söner anız

sararır temmuz
akşama soyunur
zonklar acımız

dallarımızda
kuşlardan kalan ses
yollarımıza düşer biraz

çocukluğumuz
akşam saçaklarına kaçar
rüzgârında dallar kalır yalnız

nereden nereye tanrım
akşamında karanlık çürür
gün toynağında titrer

gerizlerin bilinmezliğinde
gün çabuk iner
ceplerimize sığmaz geceler

telaşında akşam
yıldızlarda umut
bizi bekler

yapraklara sarıp bulamadığımız
o yaz gecelerinde
dam üstündeki yıldız

elmada kurt
birde koca su korkusu
nerede kaldı çocukluğumuz?

şimdi bir sızıda
çocuk gülüşümüz
ne kadar çağırsak uyanmaz
Hasan Okursoy