Çocukluğumun Sürgün Öyküsü

 Yıl 1970 '
Sıcak bir ağustos günüydü
Semertepenin güneşe direndiği,
Kızilirmağın dilsiz aktığı,
Babalarımıza,amcalarımıza
Yazı turada hep tünelin,ölümün
Analarımıza orağın,kapkara ellerin
Genç kizlara hasretin düştüğü
Yolların birer birer göçlerle kesiştiği zamanlardı

Arkamızda kekik kokusu dağlar
Kulaklarımızda kağnı arabalarının inleyen sesi
Yokluğumuzdan,yoksulluğumuzdan
kaçarcasına
Uzaklaşırken ağır ağır Maciran dan
Soğurken inceden Istanbul hevesi
Delice de bitmiş midir bilmem
Nenemin yürek yakan ağıtları,
Dedemin gurbete ince ince sövmesi

Çekilmiştir bir bir toprak damların sürgüsü
Her ev kendi yalnızlığındadır şimdi
Bu kaçıncı göç,kaçıncı yangın
Kaçıncı hayal kırıklığım
Ben daha çocuğum
Dokuz yaşına yeni girmişim
Ve hiç unutamadığım
Bir Sabri öğretmenin dik sesi
Bir de sabah kapılar süpürulürken
Radyoda Ali Ekber Çiçek'in
Mektup selam söyle benden sılaya türküsü

Biz neler neler bıraktık
Kışın kardan evleri
Yazın kurak toprakları
Gaze yi,Kuru dereyi
Sefikileri,Zerikileri
Dımılileri,Çarekileri
Bir bilseniz daha kimleri
Bana sorarsanız eğer
Biz değiliz bu şiirin öznesi
Bu öykünün tek kahramanı
Bizi şehir şehir satan
Yokluktan yalnızlığa götüren
Tanrıverdi otobüsü
Yarım kalmış çocukluğumun
Sürgün öyküsü