Çocukluğumun Şemikler'i

Çocukluğumu duyun,hazır olun.
Sazlık içinde kamış yapmak için kaybolun.
Kamaşsın gözleriniz,deniz tuzu var,arsada koşun.
Çocukluğumun Şemikler'i doyasıya oyun.

Ey zaman , o günleri bize ne olur sat.
Ruşen ağa tarlasını sabanla süren at.
Her yerde ev bahçeli tek kat.
Böyle yok çocukluk neşe tat.

Şemikler istasyonunda bacası duman kara tren.
Dut ağaçlı kahvede izlerdik telaşlı inen binen.
En güzel kara tren, fuara götüren.
Çocukluğumuzu burada oyun içinde yaşadık.

Çocukluk dehası şaşırtan oyun icadı.
Sokak süpürgesi sopasına binip olduk cadı.
Toz toprak içinde cam meşe kapma inadı.
Altmışların Şemikler çocukları bunu yaşadı.

Acar Şemikler çocuğu sapanla kuş avladı.
Ergen erkek masalsı göçmen güzelini tavladı.
Top kaçırdığımız bahçede köpek havladı.
Şemikler'de artık bu güzellikler kalmadı.

Küçük kız taş bebeğini ebe Saliha gibi doğurtur.
Keklik kahvesine ilk televizyon,müşteri doldurur.
Sabah oynarken sinemaya gidilecek müjdesi coşkudur.
Yazlık sinemasında ki film, yarın oyuna kurgu olur.

Komşu mahalle ile savaş da ,tahta kılıç bitmez.
İp atlama, kaydırak,yanar top bu çocuk eve gitmez.
Saklambaç gece doyulmaz eğlence pek fazla sürmez.
Baban şimdi gelecek korkusunu hiçbir çocuk sevmez.

Sabire teyzenin erikleri yeşilken bile çok tatlı.
Çocuklar bahçesinde habersiz erken hasat yapardı.
Hayati amca, Atik binası altı bakkaldı.
Ali baba herkesin süt ve yumurtasını sağlardı.

Pazara giderken açıktı herkesin penceresi.
Sarışın kumral, yeşil mavi gözlü balkan rüzgarları.
Kim bilir Yugoslavya'nın neresinden.
Berber ,pastane herkes çalışır bir yerde.

Ey Şemikler... nerede çocukluğum yok oldu.
Yaşadığım ev yıkılıp asfalt yol oldu.
Tomaza ,Rum evleri önünde oynadığımız günler.
Anladım eski Şemikler anılarımda kayboldu.