Çocukluğumun Şehri

Irmağın başında köprüsü,
Dilinde ak güvercin türküsü,
Annemin elinde bitmeyen örgüsü,
Yazgıların yazıldığı şehirdeyim.

Kapı dibinde oturan insanlar,
Bütün mahalle birbirini anlar,
İkindi üstü çayın piştiği zamanlar,
Ezgilerin yazıldığı şehirdeyim.

Akşamında çocuklar oynar,
Kuru fasulye üç güne bir kaynar,
Gönül bu, gurbetlere hep yanar,
Türkülerin yazıldığı şehirdeyim.

Uluırmağın suyu pek tatlı gelir,
Bu şehir adını erenlerden alır,
İçinde bir çocuk kalbi kalır,
Kaderlerin yazıldığı şehirdeyim.

Sabahında ayaz ile güneş bir olur,
Kaynanalar hasedinden çatlar ölür,
Bülbül gülü dikeniyle de bulur,
Ömürlerin ezildiği şehirdeyim...

Aksaray’da, çocukluğumun şehrindeyim…