Çocukluğumun Kışı Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Mahpus damına ilk kar düştü düşeli,
Alıp götürdü beni hâtıra seli.
Sesler duydum geçmişten mesut, neşeli.
Gönlümü ısıttı bu saadet yeli.

Mâziye bakınca bu soğuk sahneden,
Bir çocuk gördüm orda, beni seyreden.
Sanki zamanı yırtan üşümüş eli,
Öyle sıkı tuttu ki onca seneden.

Bilmezdim hiç o demde kederi, derdi.
Semâ hep masmâvi tebessüm ederdi.
Tabiat bembeyaz dantelle bezeli,
Ağaçlar kristal gelinlikler giyerdi.

Gece cayır cayırdı, yaşlı sobamız.
Kaynardı üstünde çayımız, çorbamız.
Ejderhalar, periler, Mirza Ali,
Binbir masal dolardı, hayal torbamız.

Maltaya inen, kardan uçan halıyla,
Dolaştım o zamanı, nice anıyla.
Yıllar nasıl geçmiş, rüyâ mı demeli.
Bir Yûnûs’tu uçan, tahta kızağıyla.

Aralık 2016

1 Mirza Ali: Ninemin hikâyelerindeki masal kahramanı.
2 Malta: Hapishane jargonunda, gezinti alanı, avlu