Yüzümü kendi çocukluğumun gözyaşlarıyla yıkadım
Dün ile yarın arasında nostaljik bir tragedyayım
Bugünü ıskalayan
Başka bir iklime yağan yağmur gibi
Utangaç değiyorsun toprağa
Utangaçlığında bir çiçek filizleniyor ömrümüze
Bir türküyü yakıyoruz sigaramıza
Yağdı yağacak üstümüze güneş
Gözyaşlarımız da değmek üzere yüreğimize
Son vapuru da kaçırdık dağlara giden
Otogar da düşmüş mazimizden
Çok sıkılıyorum
Hadi mağaraların ininde açan çiçekleri sulayalım
Sesindeki Ezgi’yi dinletilim zeytin ağacına
İhtilal yapalım bütün haber bültenlerine, aşkların intiharını sunan
Bulutları kovalayalım
Dar ağacından beşik yapalım ipiyle de salıncak
Ben seni sallarım
Saçların değsin yüzüme
Yüzüm de ,sarılayım saçlarına
Birkaç rüyadır sarılmıyorum ,kokuna…
Kayıt Tarihi : 28.3.2024 09:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serdar Çiçek 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/03/28/cocuklugumun-gozyaslari-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!