Çocukluğumun Bekçisine

Sen gittin gideli hala ıslak kaldırımlar,
Yorgun hala buğulu camlardan bakan yolcular,
Sokaktaki simitci,köşedeki köfteci,
Yine her sabah güneş doğuyor,
Ve gün akşam olmadan,erkenden terkediyor.

Bazen yıldızlar bile konuyor gökyüzüne,
O yüzünün hayalinin düştüğü yere,
Son elveda bakışının gitmeyen,
Acı gülüşünün eskimeyen,hasretimin eksilmeyen,
O içimin en kuytu yerine..

Sen gittiğinden beri kelimeler içimde büyüyor,
Cümleler anlamsızlaşıp,sözlüğümde kayboluyor,
Mayhoş özlemin,yangınlarıma kor düşürüyor,
Senden önceki hasretlerim hiç oldu yanında,
Bir yanım eksik
Yanıbaşım seni bekliyor..

Sen giderken çocukluğumda kayboldu senle,
Sevinçlerim,hüzünlerim,tüm üzülmelerim,
Hepsini,herşeyimi hatta:beni de aldın gittin,
Beni o en çok sevdiğim senden ettin,
Ve hiç bir zaman bilmedin abi;
Ben tek senden ibarettim..

Yüreğimde her daim özlemini çektiğim,
Canıma,canyoldaşıma,en iyi arkadaşıma,
Çocukluğumun bekçisi,gençliğimin emanetçisi,
Hayatımın baş rol oyuncusuna,
SARAYIMA,,, :)
Oğuzhan abime; seni çok seviyorum...