Çocukluğumu Verin
Çocukluğumu verin bana,
Hiç yaşayamadığım çocukluğumu.
Bırakın bende oynayayım evcilik.
Bu sefer,
Belki annem saçlarımı okşar sevgiyle.
Belki babam terk eder şişeleri.
Belki soğuk akşamlar işlemez iliklerimize kadar
Belki sobanın ateşiyle sevgimizi besleriz…
Çocukluğumu verin bana.
Belki bayramlar bayram olur bu sefer.
Yeni yıla taşımam yaşlarımı, umutlar varken.
Belki kahkahalar çınlatır duvarları,
Hırçın sesler yerine…
Çocukluğumu verin bana.
Yorgan atından sıyrılıp,
Koşayım kırlarda.
Annemin kara saçlarını,
Süsleyeyim papatyalarla.
Babamla söyleyelim en güzel nameleri.
Kardeşlerimle tepineyim çamurlarda.
Kızarsın yanaklarımız gülmekten…
Bana çocukluğumu geri verin,
Ne olur,
Atayım hayatımın temellerini en başından,
Mutlulukla…
01.12.2010
Canan Uncu Karaman
Kayıt Tarihi : 2.12.2010 22:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzeldi ama biraz da hüzün mü karışmış ne?
Saygılarımla.
Kalın sevgiyle ve tam puanımla
TÜM YORUMLAR (3)