Çocukluğumu özledim ben,ellerimi donduran ayazda kibrit tadında yaşamayı...Bir dondurmayla mutlu olmayı,bayramlarda şeker peşinde koşmayı,tenefüs aralarını iple çekmeyi.Ödevimi bitirip sokaklarda akşama kadar oynamayı.O sevinçleri,yaramazlıkları,mahallenin en güzel ablasına aşık olmayı...Zaman her şeyin ilacı derler,büyümekse ilaç,adam olduğunu sanıp çocukluğuna özlemle sarılmaksa,o zaman zaman koca bir yalan….
Bekir Hozan KatreKayıt Tarihi : 17.10.2011 11:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!