Cocukluğumu özledim Şiiri - Yunus Güngör

COCUKLUGUMU ÖZLEDİM

Çocukluğumu, ne cok özledim.
Hani aklım, beş karış havada,
O avere günlerim.
Bir topun ,peşine takılıp da,
Sabahtan aksama kadar, gelmediğim .
Ne güzel günlerdi hani ya,
Biriktirip, tüm hazinem dediğim ,
Renk renk ; gıcır gıcır misketlerim.

Bakarken hep uzaktan uzağa
Bisikletli çocukları , kıskanmalarım.
saklambac , yakan top da
Ebe olmamak için kavgalarım,
Ve Kazanmak için o birebir oyunlarda
Sporcu kartları için , uğraşlarım.
Ah Ne güzelmiş, kaygılarım bile çocukça
Ye, iç ,oyna iken hani , akan tüm zamanım.

Keske , kendimi hep çocuk bilseydim.
Yok arkadaş , ben büyümeyi hiç beğenmedim.
Hani sadece büyümezken , yaşımla bedenim.
Büyüdükçe büyüdü , Kötü her insanda ,
Hani o cocuksuz , şifasız üzüntülerim.
Ve işte ne zaman, Kötü bir insana rastlasam,
Yine simdiki gibi , o çocukluğumu özlerim.
...........yunus GÜNGÖR...........(07.03.2021)