Çocukluğumu Köyde Bıraktım

harman yeri kurulurdu
tepenin yamaçlarına köyümün
papatyalar açardı genç kızların entarilerinde
olgunlaşan karpuzlar çatlatılırdı
el tutulmaz çeşmelerde
koşardık çocuk yüreklerimizle

elma ağacına astığımız salıncak
kopardı dalından yeşil elma
düşerdi yamacımıza

kurtlu gömleklerimiz karadan toprak olurdu
annem kızardı tezek kokan elbiselerimize bakarak
dedem bakardı anneme annem dedeme
bakınca dedemin gözlerine
ortağım derdim dedeme
içten içe kendimce
susardı annem
susardık çocuk yüreklerimizle

çileği tarlasında yerdik
domuzların eşelediği izden geçerek
ağaç dalında bir başka olurdu ay
Kadir emminin kızıyla omuz omuza
ayın batışını izlerdik
dalardık çocuk yüreklerimizle