Çocukluğumu istiyorum Şiiri - Valide Sultan

Çocukluğumu istiyorum!
kırmızı rugan pabuçlarımı,pembe elbisemi,
Evimizin arka bahçesini,ortancaları,leylakları,üzümleri.
Sayısını bilemediğim renk renk kedileri,
Kiracımız Rıfat Amca'yı,hani bacakları kesilen.
Hiç ölmemiş gibi bir sonbahar akşamı,
Otursa yine cam kenarında.
Yaşarken kıymetini bilemediğim,
O koca çınarı:dedemi...
Sarılmak isterdim şimdi doyasıya,
Öpmek isterdim çürüyene dek dudaklarım,
Mübarek ellerini...
Ayakkabımı boyayan,dişimi fırçalayan
Fethiye Annem'in o günlerini istiyorum.
Evcilik kurduğum gün boyu,Seval'i,Serkan'ı,Mine'yi.
Sek sek diye,istop diye oyunlar vardı ozamanlar,
Saklambaç oynadığımız sakin sokaklar vardı.
Ne araba korkusu,ne de mazot kokusu,
Sımsıcak arkadaşlıklar vardı.
Kolunu bacağını kırdığım,yüzünü gözünü boyadığım
Bebeklerimi istiyorum.
Paslı,yamuk ama sevimli gazoz kapaklarımı.
Hergün yumurtladılar mı diye derde düştüğüm,
Kümesteki tavuklarımı.
İzinden izine gördüğüm,
Beni neden bıraktıklarına anlam veremediğim,
Alamancı ailemi.
Bana getirdikleri muzları,şokellaları istiyorum.
Ağlarken hiç yanımda olmayan,
Hasta iken ateşimi ölçüp,sırtımı ovmayan,
bir kere bile'çay içer misin yavrum? 'diye sormayan,
Çatık kaşlı ama göğsü ana yüreği gibi kokan,
Siyah saçlarına güneşin en güzelinin doğduğu,
Anamı!
Sizi,sizi istiyorum aslında! ..
Hiç sahip olamadığım gerçek yuvamı.....

Valide Sultan