Çocukluğumu İstiyorum Şiiri - Gürkan Aykut

Bugün yaşadığım en kötü gündü,
Şen kahkahalarla karşılayan şu ağaçlar, beni hep güldürürdü,
Papatyalar kulak arkamda sevinçle çığlık atmak için
Tek sıra halinde dizilir, dimdik beklerlerdi.

Rüzgar koca bir dağın ardına saklanmış,
Enseme yaklaşıp beni korkutmak için an kollardı
Sonra gülüşlerimiz kurt uluması gibi yankılanırdı.

Bugün neşeyle kucakladığım güneşe,
Son kez veda etmişim ve ikimiz de bunu fark etmedik bile.
Gidişinin ardından gece başlıklı kara bir mektup bırakmış,
Bahanesini de özetle açıklamış,
Büyümüşüm artık!

Papatyalara koştum hemen,
Onlar anlardı benim halimden,
Vardım ki yaprakları koparılmış,
Kulak arkamda olmak isteyen kalmamış.

Son yaprağı kalan papatyaya eğilip sordum:'' Seviyor mu, Sevmiyor mu ?''
Cevap verdi, insanlara kırgın, gözdesinden hafif kırık:
''Büyüdün artık.''

Rüzgar başka dağlara bulut olmaya gitmiş
Bir dağın ardı sıra gelmesini beklemekteyim,
Evimin penceresini açık bırakmaktayım,
Bekliyorum güneş ile kol kola kulak arkalarında papatyalar oyuna beni almalarını.

Şen kahkahalarla ormanı inletmeyi,
Çocukların oyununa girmeyi...

Sığmak istiyorum bir duvarın köşesine
ve sobelenip ebe olmak istiyorum.

Ben kırlarda koşan,
Düşüp elleri dizleri kanayan, gelincikleri kan alasına boyayıp
Kelebeklerin peşine takılmak istiyorum.

Ben elma ağaçlarından koparılmış yanaklarımı,
Çocukluğumu istiyorum.