Çocukluğumu Getir Anne Şiiri - Tahir Öztürk

Herşey aynı anne
Gam,keder ve acı
Yüğreğimdeki mutluluk kitabı
Yüz tutmuş paslanmaya
O tatlı sözlerindi yaralarımın ilacı
Bir bilsen nasıl muhtacım
Göğsüne yaslanmaya.

Niye büyüttün beni anne
Ninnilerle türkülerle avutup.
Uyumak istiyorum,koşmak,oynamak
Çocuk olmak istiyorum anne
Büyüdüğümü unutup.
Nereye kaldırdın uçurtmamı?
Tel arabamı,oyuncaklarımı?
Hatırlar mısın haylazlıklarımı,suçlarımı?
Ve ara sıra babamın korkusuna
Evden kaçtığımı?
Acılıyım anne yaralıyım
Dinmiyor sızım,sönmüyor yürek yangınım
Ben anne ben
Bir bahtı karalıyım.

Büyüdüm adam oldum adam gibi
Yıkılmaz bir kale gibiydim
Surlarımı topa tuttular
Böyle olur mu anne?
Bu yapılır mı adama?
Yaptılar işte!
Dostluğu,kardeşliği beş paraya sattılar
Bilsen anne bir bilebilsen
Büyüttüğün o çınarı nasılda yıktılar
Üzülmezdim,yıkılmazdım,viran olmazdım
Adam gibi çıkıp karşıma
Çekip silahı yüreğime sıksalar.

Kalmadı insanlara güvenim
Keşke demek iyi değil biliyorum
Ama diyorum işte anne
“Keşke! ”
Keşke hiç büyümeseydim.
Hatırlar mısın anne?
İyiler hep kazanırdı filmlerde
O romantik aşkların içli prensi Sadri Alışık
Hoyrat,mert,delikanlı
Her daim yakışıklı Ayhan Işık
Bense öyle kazanamıyoru anne
Bir tünele girmişim ki sorma gitsin
Tünelin sonunda da görünmüyor
En ufak bir ışık.

Bitmeyecek mi dinmeyecek mi
İçimdeki bu sızı?
Hep bu ağıtı,dertli türküyü mü
Çalacak bizim Yusuf’un sazı?
Şu zaman yok mu anne?
Ah! Şu zaman
Herşeyin sorumlusu
Beni derde salan
Düşlerimin,gülüşlerimin
Çocukluğumun o elleri kanlı hırsızı.
İşte bu zaman anne
İşte bu zaman
Su gibi akıp
Geride bir tortu bırakan.

Nerede o günlerim
Şimdi kana bulanmış o çamurlu ellerim
Yamalı pantolonum,çizmelerim
Akşama dek sokak sokak gezmelerim
Top oynadığım kuş avladığım arkadaşlarım
Boynuma astığım sapanım
Horoz şekerim,rüzgar gülüm
Şimdi nerede?
Ne zaman gelir,nerede bulur beni
Bilinmez biliyorum anne
Ama açığımı kolluyor ölüm.

Yine resmimi koyup önüne
Okuyacaksın yazdıklarımı
Ben gülümseyerek bakacağım resmimde
Sen gözyaşlarınla sulayacaksın
O gül bahçesi yanaklarını.
Bilmiyorum bu dertleri,acıları
Kelimelerin sırtına daha ne kadar yüklerim
Her gün düşlerime giriyor anne
O yaşanası çocukluk günlerim.
Ve gelirken anne görüş gününde
Çocukluğumu da getir anne
Unutma!
Çocukluğumu da getir anne...