Çocukluğumu arıyorum-2- Şiiri - Welat Yavuz

Büyüdük
Büyüdükçe
Bin yılların yasına prangalandık
Boynumuzda kilit
Doğmamış çocuklara
Miras bırakılan borçlara
Bizim olmayan suçlara idam edildik
Kendi ellerimizle bizi öldüren
Fransız kuşatmalarına
İngiliz elçiliklerine
A-meri-kan dostları olduk
Kurt kuzu postu giyse ne fayda
Başkalaştık dirilen ölümlerle
Kendiğimizden nefret ettik
Başkalarına taptık...
Fasülye yiyemez olacak yarın çocuklar
Şimdidenmi satıldı
Avrupa kapılarında çürüütülen tarlalar
Ekimler var içimde gebe dünya
Toprak su dağ
Çapa tırpan yaptığımız eller bizim...
Değil istendiğinden haa
Suça meil mecburiyetten
İmdatların başladığı demokrasilerden
Açlık açlık açlık ve dahası.
Dili dini ırkı yoktur tutsaklığın açlığın
Ölümün
Ama özgürlüğün bedeli vardır
İnsan olabilmenin
İçimizdeki dostları öldürdük
Biz gibi değil diye diye
Aynı hava aynı su
Aynı topraktı bizi besleyen
Analarımız aynı
Babalarımızmıydı suçlu
Namuslu görünmeye çalışan
Kemikleri sızlamaktan
Şekiller
Markalar
İsimler
Gülerken
Kendi dilimiz hapse armağan
Yaratımlarımız makyajlanıp
Bize on katına satıldı
Alkışladık...
Alkışlıyoruz...
Devamında...
Biz kendimizi hiç sevemedik
Hiç...